Cultuurportfolio

Mijn tweede ‘reality check’. Zijn we al zover gekomen? Wat vliegt de tijd toch.   In mijn eerste stand van zaken viel ik al meteen met de deur in huis en vertelde ik dat ik eigenlijk zelf amper zelfstandig culturele uitstappen ondernam. Gelukkig kan ik al delen dat hier alleszins enige verandering in is gekomen: theatervoorstellingen zijn bij mij thuis nu een frequenter ‘tussenuitje’ geworden. Mijn voorliefde voor psychologische romans en ‘ik-word-hier-nu-wel-echt-stil-van’-verhalen is (gelukkig) niet veranderd, maar mogelijks heb ik mijn smaak al kunnen uitbreiden en zijn liefdesverhalen (vrij onverwachts) toch al iets meer mijn smaak geworden. Klassiekere liefdesverhalen zoals ‘Februari’ misschien eerder niet, maar wel dergelijke waar tragedie in zit zoals bij ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ Met museumbezoekjes als cultuuruitstap was ik reeds bekend, dus daar ben ik ook van afgeweken dit academiejaar en koos ik voor andere activiteiten die mij zeker evenveel bijleerden. We

De Engelenmaker Die titel mag je wel vrij letterlijk nemen. Het boek begint met de introductie van dokter Victor Hoppe die terugkeert naar zijn geboortedorp Wolfheim, maar deze keer met drie baby’s – drie baby’s, maar er blijkt geen moeder te bespeuren. De kinderen lijken ook niet helemaal gezond – ze hebben alle drie een hazenlip en aparte proporties. Victor schermt ze af van de wereld. Wat doet hij hier toch plots terug?   Man, wat een boek. 400+ pagina’s (wat ben ik blij dat ik een audioboek had) aan pure lagen bovenop lagen bovenop lagen aan betekenissen. Het verhaal bestaat uit drie delen, beginnende met het heden, daarna het verleden (Victor's jeugd) en als laatste het vervolg op dat heden vanuit het eerste deel. Zo wordt er spanning gecreëerd, want natuurlijk wil je weten wat er nu mogelijks kan volgen op zo’n onverwachte (en bizarre) cliffhanger als die van deel 1. Ik kan je alvast verklappen dat het eerste deel eindigt in iemands dood, maar je zal niet raden – of ik

Feitenkennis: 10 redenen waarom we een verkeerd beeld van de wereld hebben en waarom het beter gaat dan je denkt Zij die ook het vak Cultureel Bewustzijn hebben opgenomen dit semester; ik hoor jullie al denken: “Oh, nee, niet weer Rosling!” Wij hebben dit boek natuurlijk al tijdens Cultureel Bewustzijn behandeld, maar dat was enkel voor de theorie die er in te vinden was. Deze keer wil ik het dus ­niet hebben over de theorie. Oorspronkelijk moesten we dit boek lezen om de 10 gevaarlijke instincten (die resulteren in een objectief fout wereldbeeld) te leren identificeren. Natuurlijk zijn er ook een aantal onder jullie die het OPO niet opnemen en dus waarschijnlijk nog niet hebben gehoord van deze instincten; ik kan jullie het boek alvast enkel aanraden. Het zorgt er echt voor dat je de wereld anders gaat leren bekijken en een gezonder, realistischer beeld krijgt. Hoewel: als je wat wil bijleren over het grote gevaar dat deze denkwijzen met zich meebrengen, is het best dat je eerst ‘de

In literaire dialoog met een kortverhaal: hoe kan ik spreken over en (creatief) schrijven vanuit een kortverhaal stimuleren?   Kaat De Strooper vroeg zich af hoe ze leerlingen kon stimuleren om actief, (zinvol) creatief en reflecterend te werk te gaan met (literaire) teksten. Hiervoor deed ze beroep op het boek “ Leerlingen en literatuur. Hoe vaardige lezers vormen?” van Elke D’hoker en paste ze volgende stappenplan toe:   Stap 1: lezen Opvallend is hoe de leerlingen vóór het lezen van de tekst geen (bijkomende) informatie krijgen. Veel meer voorkomend is net dat we teksten zouden inleiden met sturende vragen en informatie waardoor het begrip van leerlingen zou verhogen en ze op die manier ook meer geïntrigeerd worden om te lezen. Nu dus niet: door de focus te verschuiven van het algemeen begrip naar de ervaring en interpretatie van de leerlingen, kan je dus mogelijks ook de leerlingen interesseren en motiveren. Het effect blijft hetzelfde: de leerlingen moeten namelijk de t

Jonge schoolverlaters Hedendaags dreigen jongeren helaas nog steeds om school te verlaten zonder een diploma secundair onderwijs. Om hier iets aan te doen, werd het VOUW-traject in het leven geroepen. Hier zouden jongeren niet hun diploma secundair onderwijs kunnen halen, maar worden ze wel voorbereid op het volwassenenonderwijs en dergelijke alternatieve onderwijsvormen. Zo kunnen ze alsnog een diploma bekomen.   Alternatieven Voor jongeren die het moeilijk hebben om zich thuis te voelen in het secundair onderwijs (wat ik me tevens enkel kan inbeelden) en die zo dus hun diploma niet kunnen behalen, lijkt het traject een prima alternatief. In het artikel werd ook al vermeld hoe jongeren niet eens weten dat het volwassenenonderwijs een optie is voor hen - laat staan dat ze al weten dat ze alternatieven hebben in het algemeen. Zelf kan ik de ervaring niet delen dat het secundair onderwijs niets voor mij was, dus het is onmogelijk voor mij om me voor te stellen hoe deze leerlingen zic

Een nieuw semester betekent natuurlijk weer nieuwe reacties op de blogposts van de gezelligste medestudenten. Op de posts van deze fantastische schrijvers heb ik een reactie achtergelaten: Inge's blog Els' blog Melissa's blog Evi's blog Neem ook zeker de tijd om hun blogs te lezen!

Je herinnert je vast nog wel de tijd dat het aan jóú was om de overstap te maken van de basisschool naar de middelbare school. Plotseling zit je op een hele nieuwe school in misschien ook een compleet nieuwe stad, rijd je misschien nu voor het eerst zelfstandig naar school, heb je een nieuwe juf/meester - of eigenlijk mevrouw/meneer - voor ieder (nieuw) vak, maak je kennis met het fenomeen 'studierichtingen', moet je zelf je lokalen gaan zoeken, zie je overal nieuwe mensen... Het kan wel eens voor wat onzekerheid zorgen. Daarom vind ik het ook enkel logisch dat de scholengroep SADD hun leerlingen bevraagt over die overgang, meer specifiek over hun algemene tevredenheid, de afstemming tussen basis en secundair, het schoolwerk en of ze zich goed/welkom voelen. De antwoorden in kwestie waren over het algemeen vrij tot zeer positief. Zo weet een school perfect waar ze aan kunnen werken en wat ze al goed doen. Tevens kan ik me inbeelden dat de leerlingen zich zo veel meer 'gezie