Feitenkennis: 10 redenen waarom we een verkeerd beeld van de wereld hebben en waarom het beter gaat dan je denkt

Zij die ook het vak Cultureel Bewustzijn hebben opgenomen dit semester; ik hoor jullie al denken: “Oh, nee, niet weer Rosling!” Wij hebben dit boek natuurlijk al tijdens Cultureel Bewustzijn behandeld, maar dat was enkel voor de theorie die er in te vinden was. Deze keer wil ik het dus ­niet hebben over de theorie. Oorspronkelijk moesten we dit boek lezen om de 10 gevaarlijke instincten (die resulteren in een objectief fout wereldbeeld) te leren identificeren. Natuurlijk zijn er ook een aantal onder jullie die het OPO niet opnemen en dus waarschijnlijk nog niet hebben gehoord van deze instincten; ik kan jullie het boek alvast enkel aanraden. Het zorgt er echt voor dat je de wereld anders gaat leren bekijken en een gezonder, realistischer beeld krijgt.

Hoewel: als je wat wil bijleren over het grote gevaar dat deze denkwijzen met zich meebrengen, is het best dat je eerst ‘de test’ invult om zelf te ondervinden hoe jij kijkt naar de wereld. Geen zorgen, de test in kwestie is terug te vinden in het begin van het boek. Maak je eerder zorgen om het feit dat zelfs een chimpansee deze test beter kan afleggen dan de gemiddelde mens.

De test in kwestie - je krijgt de juiste antwoorden enkel als je hier heel lief om vraagt.

Je zou denken dat, nadat je de test hebt afgelegd en je geconfronteerd wordt met je onwetendheid over de wereld, je meteen overweldigd wordt met alle theorie die uitlegt net waarom jij fout zat. Dat is niet zo: het boek neemt echt z’n tijd (zo’n 300 pagina’s) om alles fatsoenlijk uit de doeken te doen. Zo beslaat ieder hoofdstuk één instinct met daarna nog twee hoofdstukken in het algemeen over alle instincten. Ieder hoofdstuk begint met de ‘valkuil’ van het instinct in kwestie en eindigt met een samenvatting. Zelf had ik nog nooit een boek gelezen met zulke structuur die duidelijk bedoeld was om ingestudeerd te worden. Desondanks die makkelijk studeerbare structuur, werden er ook constant verhalen en anekdotes verteld: een eerder persoonlijke ‘touch’ in een wetenschappelijk boek. Zoiets had ik niet meteen verwacht en kan wel heel leuk zijn om de theorie wat meer behapbaar te maken, maar om eerlijk te zijn begon dit soms eerder langdradig aan te voelen, dat al zeker wanneer je puur leest voor die theorie. Opmerkelijk ook dat Rosling van het woord ‘basaal’ blijkt te houden met hoeveel het voorkomt.

Deze persoonlijkheid die aan het boek werd gegeven dankzij Rosling voegt wel waarde toe, het zorgde gewoon specifiek in dit geval voor een kleine ergernis. Belangrijk vind ik ook te vermelden dat Hans Rosling zelf is gestorven nog voordat het boek klaar was. Zijn dochters hebben het in zijn naam later afgewerkt en uitgebracht. Hierdoor voelt het wel alsof die persoonlijke kanten meer betekenis met zich meebrengen, en al zeker als je kijkt naar één van de zinnen later in het boek:

 

“Ik heb het strijden tegen onwetendheid en het verbreiden van een op feiten gebaseerd wereldbeeld altijd een inspirerende en aangename, zij het af en toe frustrerende, invulling van mijn leven gevonden.”

 

Ik vind het mooi dat Rosling zijn belang aan deze theorie/kennis dus heeft kunnen delen en dat zijn dochters hebben geholpen met het waarmaken van zijn levensmissie.

 

Ik raad het boek dus niet enkel aan voor de kennis (die ook echt wel je hele blik verandert), maar ook voor de prachtige boodschappen van een wijze man.

 

 

Joren