Met de zegen van de Heer

"Zeg, moeten wij ons niet wat mooier aankleden?"

"Ach, nee, kom, we gaan."

"Maar wat als iedereen mooi opgemaakt is?"

"En wat dan? Allez, we zijn ermee weg."

 

Het decor alvorens de voordracht begon.


Zo stapten we (lees: mijn moeder en ik) om 19u naar de zaal "Bonten Hannen". We waren natuurlijk weer veel te vroeg, ze zouden immers pas starten na 19u30. En zo zouden we er dus nog voor een halfuurtje staan - gepropt tussen alle andere toneelliefhebbers die ook gekomen waren - al wachtend tot we eindelijk plaats konden nemen in de (veel te warme) zaal.

Na vastgesteld te hebben dat we ons helemaal niet moesten optutten zoals mijn moeder vreesde (nee, echt, we hadden er bijgestaan als twee klungels), konden we onze plaatsen gaan zoeken. Het duurde niet lang meer of ze zouden beginnen. Ik werd steeds meer benieuwd.

En toen ging het licht boven onze hoofden uit, en dat boven het podium, aan.



Moeder Overste was het eerste karakter. Ze is de eigenaar van het klooster in Oosterlo dat schuld had opgelopen. Ze bad tot God, en Hij antwoordde (via de goed geplaatste box boven het beeldje).

Het toneel begon al gauw met wat humor, waardoor de sfeer meteen goed kwam te zitten. Ook werd er dialect gesproken, waar ik me eigenlijk totaal niet aan had verwacht, maar wat wél perfect paste.

Moeder Overste trommelde de andere zusters op om hen te vertellen welk lot het klooster stond op te wachten. Zo kwamen zuster Hendrika (de oudste en meest strict gelovige), zuster Lisa (de dove zuster) en zusters Monica en Agnes (de jongste zusters) de planken op. We leerden ook snel Lewie de tuinman kennen. Zijn loon werd, omwille van het geldtekort, al enige tijd niet meer uitbetaald.

En toen viel er plots een koffer uit de lucht... gevuld met geld. Vijf. miljoen. euro. Het klooster zou gered zijn!

Maar... mag zoiets wel? Het geld was tenslotte niet van hen. Of misschien was het wel een geschenk van de Heer?

Op de radio werd een bankroof in Geel bekendgemaakt. De daders? Twee bandieten: Roberto en Gustaffo.

Het geld was dus gestolen! Was het dan wel juist om het te houden?

Daar hoeven de zusters niet al té lang over na te denken, want het geld verdwijnt al snel uit hun kluis... het is spoorloos!

Hoofdinspecteur Uytdebroeck van de politie en Alice (ook police) onderzoeken de situatie.

Kunnen ze de daders ooit vatten? Kan het klooster zich uit de schuld werken? Wie krijgt nu de zegen van de Heer?

Als dat je al interesseerde en je wil weten hoe het afloopt, moet je dit toneel écht eens gaan bekijken.

Zelf wist ik helemaal niet wat te verwachten. Ik had enkel gehoord, van een buurtbewoner, dat het "altijd wel goed is", maar daar weet je natuurlijk niets mee.

Ik zou echter liegen als ik beweer dat het teleurstellend was. Het was alles behalve. Met de zegen van de Heer was een spectaculair (niet overdreven, geloof me maar!), hilarisch en geniaal doordacht verhaal gespeeld door een fantastisch getalenteerde toneelkring: 't Spanter. Het decor en de outfits waren steeds prachtig in elkaar gestoken, elk karakter was vermakelijk op zijn/haar eigen manier, en elke seconde wisten ze boeiend te maken. Als je even knipperde, had je al wat gemist.

Zowel mijn moeder als ik hadden ons nog nooit zo geamuseerd bij een toneel (en al zeker ik; mijn verwachtingen waren onterecht laag). Deze voorstelling heeft mij (en mijn moeder) doen inzien hoe fijn een avondje toneel werkelijk kan zijn. Ik had geen idee, ik had namelijk nog nooit op eigen houtje gekozen om een toneel bij te wonen.

Er waren ook veel toffe mensen aanwezig: een paar goede 'lachers', die zo frequent en grappig lachten dat ze soms hilarischer waren dan de werkelijke grappen, en vooral vriendelijke en open mensen. Zo kon je een babbeltje slaan met zowat iedereen rondom je.

Aangezien 't Spanter jaarlijks optreedt, zijn we van plan om het komende jaar onze buren uit te nodigen om samen te gaan. Ik kan deze voorstelling en groep ook echt enkel aanraden. Het toneel kan dan wel eerder aan de lange kant zijn (van 19u30 t.e.m. 22u30), maar het is elke seconde van je tijd waard. Beloofd.


Zeker doen!

Joren

Reacties

  1. Dag Joren

    Weer een aangenaam bericht, geschreven in een machtige stijl en beschaard met een rijke inhoud. Je lovende woorden, over het door jou bezochte toneelstuk, hebben mijn interesse meer dan gewekt. Prachtig hoe je het bericht hebt getooid met menigerlei stijlfiguren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Miro

      Hierbij bedank ik je graag voor twee zaken, namelijk zowel je lovende woorden als je moeite om mijn blogbericht na te lezen om fouten op te speuren.

      Bedankt! Ik kijk uit naar jouw berichten dit semester.

      Verwijderen
  2. Dag Joren,

    Mooi, vond ik, hoe je aan het begin van deze blog de dialoog tussen jou en je moeder neergeschreven hebt. De bezorgdheid van 'underdressed' of nét 'overdressed' te zijn, klinkt herkenbaar. Dat is net wat ik zo apprecieer aan plaatselijke toneelvoorstellingen, iedereen is welkom, zonder verwachtingen. Het verhaal dat je hierboven beschrijft, lijkt me ongelooflijk grappig en ik ben absoluut benieuwd naar hoe het afloopt. Bedankt voor het delen van jouw toneelervaring!

    Melissa

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Melissa!

      Dankjewel voor je reactie. Zelf was ik ook positief verrast door hoe we verwelkomd werden door de toneelgroep. Het heeft een zeer positieve indruk achtergelaten op ons, waardoor we zeker nog eens terug willen komen. Moest je willen weten hoe de voorstelling afloopt, aangezien ze niet meer spelen momenteel, kan ik het je altijd wel eens vertellen. :)

      Groetjes!

      Verwijderen
  3. Hoi Joren
    Ik moest echt hardop lachen met je post. Inderdaad om hoe je de dialoog tussen jou en je moeder beschreef, maar ook hoe je het publiek in de zaal beschreef. Vooral de 'goede lachers' maakten me al aan het lachen, ook al heb ik ze zelf niet eens gehoord. Maar heerlijk, hoe je naar zo'n voorstelling kan kijken, en een aantal mensen in de zaal zo hard en smakelijk moeten lachen. Dat is zelfs aanstekelijk wanneer je het zelf niet zo'n beste humor vindt.

    Ik heb ooit ook wel eens wat toneelvoorstellingen gezien, maar dat is al een tijdje geleden. ik heb namelijk wel een paar vrienden die in een toneelvereniging spelen. Door jouw post heb ik zin gekregen om dat snel nog eens te doen. Vooral ook de ongedwongen sfeer die bij zo'n toneelvoorstelling hangt is echt fijn. Zoals jij en je mama zelf ontdekt hebben: al kom je op je slippers en in je pyjamabroek, je bent nog steeds even welkom. (Al zullen de meeste mensen dan denken dat je deel van de cast bent.)

    Alweer fijn geschreven!
    Els

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Els!

      Bedankt voor je lieve reactie!

      Aangezien de voorstelling vol humor zat, kon ik het niet maken om dat te doen ontbreken in mijn blogpost... En wat tof dat ik je heb kunnen aanzetten tot het bezoeken van meer theatervoorstellingen! Het is een hele ervaring op zich, onvergelijkbaar met een of andere film die je in je eentje gaat kijken. De sfeer maakt het af.

      Vriendelijke groetjes!
      Joren

      Verwijderen

Een reactie posten